A beautiful morning

Het is vroeg in de morgen, een uur of negen, de paarden staan te grazen of kijken wat om zich heen. Ik stap uit de auto. Een hond komt me vrolijk tegemoet en ik maak een praatje met de eigenaar. Blizzard kijtk even op, hij heeft me herkend. Ik loop naar hem toe, het gras is nog een beetje nat, maar ik weet dat het snel gaat opdrogen, het wordt warm vandaag. Ik pluk wat bloemetjes en wat gras, Blizz eet ze uit mijn handen. Hij is hongerig vandaag. Ik steek wat bloemen en grassen in mijn manen en maak wat foto's. Ik besluit het zadel in de auto te laten liggen en pak mijn cap. Met Blizz in de ene hand en de cap in de andere loop ik de straat uit. Blizz sjokt achter me aan en ik por hem wat sneller te lopen. Op de hoek van de straat is een ANWB paddestoel, die gebruik ik om op zijn rug te klimmen. Blizz wordt ineens wakker!
Oh, rijden gaan we dat doen! Zit je, vrouw? Ik ga vast... Ja Blizz, ik zit... net. gelukkig heb ik mijn cap op. We lopen lang het gebaande paadje door hoog gras en fluitekruid. Vogels kwetteren en kikkers kwaken, er zwemmen jong eendjes in de sloot. Ik zet een jogje in, Blizz maakt er een drafje van, hij is in zijn sas en lijkt steeds sneller te willen. Ik heb in mijn linkerhand de teugels en rechts een pluk manen. Ik wil niet mijn steun bij de teugels zoeken, maar moet me wel ergens aan vast kunnen houden.
We draven tot aan het bosje, een kleine vijftig meter slingert het paadje in de schaduw en ik moet bukken voor takken als we er aan de andere kant weer uit komen. Een paar honderd meter langs de weg, de berm is net gemaaid, het ruikt naar pasgemaaid gras en zomerwarmte. We steken over naar het recreatie terrein met meertje. Ik realiseer me dat ik mijn cowboy laarzen aan heb.. hoe krijg ik die uit zonder van Blizz te stappen? Hier zijn geen ANWB paddestoelen. Ik zet de pony stil en hij gaat meteen op de parkeerstand. Ik slinger mijn linkerbeen over zijn hals en trek met mijn enen voet de laars uit.. hoera! De andere is wat moeilijker, maar het lukt. Met een plof vallen de laarzen op het zand en daarna dwarrelen mijn sokken eroverheen.
We gaan het water in, de eerste spetters voelen koud aan, maar als snel went de temperatuur en we gaan steeds dieper en dieper. Blizz vind het spannend en zwaait met zijn hoofd door het water alsof hij het daardoor opzij kan duwen om de bodem te zien. Ook wil hij met zijn hoofd naar de rietkraag blijven.. de andere kant is wel heel veel water. Ik ga eruit en rij naar de andere kant van het meer. Daar gaan we weer in het water en met zijn blik strak op de rietkraag gericht waden we door de diepte, Blizz briest, het is echt spannend. het water komt bijna tot aan zijn schoft. Ik geniet enorm, een sensatie die ik nauwlijks kan omschrijven. Het is spannend en lekker en nat en ik ben zo trots op ons.
Eenmaal veilig uit het water rij ik nog een rondje over het veld, ik haal mijn laarzen op en moet dan toch afstappen. Met Blizz aan de hand loop ik naar een bankje, ik ga op het gras zitten en maak mijn voeten droog, die mijn sokken en laarzen weer aan. Blizz graast, ik luier. Dan is het tijd om te gaan. Ik leidt hem langs het bankje ( blizz denkt even dat hij erop moet gaan staan) en stap weer op. Dit keer gaat het beter. Ik zet hem richting wei en hij stapt er flink op los.
We nemen dezelfde weg terug, maar dan vooral stappend. De koppen van het fluitekruid wuiven langs mijn benen, vlinders fladderen om me heen, een witte met gele randjes langs de velugels en een kleine oranje met bruine tekeningen.
Terug bij de wei en auto geef ik hem nog een wortel en dikke knuffel. Helaas moet ik hem wat plagen met mokzalf op zere plekjes, maar dat vergeet hij snel als hij weer in het gras staat. Zijn staart ietsje schoner en alweer helemaal droog. Het is een uur of 10 en al erg warm. Ik loop de waterbakken na en knuffel wat met de andere paarden.
Op de terug weg naar huis en uiteindelijk werk, mijmer ik nog wat na... Wat een zalige ochtend. Ik wnes dat iedereen eens zo geniet van het leven..