Ghost Horse

Blijkbaar vonden de paardjes de wei niet meer leuk en was het gras ondanks de mist groener aan de andere kant van het stroomdraadje. Donderdagochtend kwart voor negen, ik loop de wei op en schakel de stroom uit. Uit de mist zie ik het eerste paard opdoemen, de rest van de paarden zijn niet te zien vanwege de dikke deken mist. Over het draadje naar een ander stuk wei, geen paarden te zien tot ook daar er eentje opdoemt. Dan over de sloot naar Blizz zijn wei, het grootste stuk grond. Ineens hoor ik donderende hoeven en zie vaag wat paarden.. vier stuks... Dat is te weinig, graast de rest nog ergens? Meestal als ze aan het rennen zijn rent de hele kudde.. Dan zie ik dat het draadje stuk is, precies daar waar het aangrensd aan het buurland. Vorig jaar waren ze daar ook al doorheen gegaan. Ik baal, de mist en dauw zijn mij inmiddels aan het doorweken. Het is slechts het begin van een twee uur durende tocht.....

De weilanden naast `ons` land grenzen allemaal aan elkaar, misschien een slordige 15 hectare land dat bijna helemaal om de 10 hectare die de paarden bewonen loopt. Lastig zoeken naar een kudde ponies op 15 hecatre grond in de dichte mist, maar uiteindelijk vind ik ze....
Ze staan op het stuk grond achter ons land en hinniken naar de andere paarden. Er volgt een kat en muis spel waarbij ik de leidende merrie niet te pakken krijg. Twee uur lang loop ik door mistig drassig ( het lijkt wel een moeras) alnd te soppen. Mijn sokken zijn doorweekt en mijn broek is nat tot aan mijn knieën. De paarden laten zich niet vangen ( behalve Blizz natuurlijk, maar de kudde volgt Blizz niet) en uiteindelijk sluit ik het stukje land waar ze op staan af en hoop dat ze later met een groepje mensen te verplaatsen zijn.

Eenmaal thuis ga ik eerst douchen en dan snel eten voor ik naar werk moet. De geplande boodschappen die ik had moeten doen voor het kamperen moeten dan maar vanavond, en de afwas en het zuigen dat ik vanavond zou doen....mmmmm lastige rotknollen ook... ( behalve Blizzard natuurlijk ;P )